Zondagmiddag om 4 uur kunnen we weer genieten van een concert op het eeuwenoude, nog helemaal gaaf klinkende, Hemony Carillon van De Hippolytustoren in Middelstum.

Dit keer komt Gerda Peters, stadsbeiaardier van Almere, Beverwijk en Voorburg. Zij heeft een mooi programma samengesteld van hedendaagse/new age muziek, klassieke muziek en ter afsluiting populaire muziek.

Geboren en getogen in het centrum van Haarlem zijn beiaard- en orgelklanken Gerda Peters met de paplepel ingegoten. Gerda is aan het Sweelinck Conservatorium Amsterdam afgestudeerd voor orgel en kerkmuziek. Vervolgens heeft zij met goed gevolg het staatsexamen piano afgelegd. In 2008 slaagde zij voor haar diploma Master of Music in Carillon aan de Nederlandse Beiaardschool (NBS) te Amersfoort (faculteit muziek van de Hoge School voor de Kunsten te Utrecht). Gerda Peters is stadsbeiaardier van Almere, Beverwijk en Voorburg. Zij vervangt regelmatig collega beiaardiers en geeft door heel Nederland en in het buitenland concerten. Samen met Sarina Brouwer (saxofoon) vormt zij een duo. Tevens heeft zij een privé leerlingenpraktijk in de Bollenstreek.

Zie voor meer info haar website:

Het concert is door de nog steeds heersende coronapandemie enigszins aangepast. Er is wel gratis koffie en thee, en wat lekkers erbij, maar nu zelf halen bij het tafeltje van Harm en Anneke Bos. Niet allemaal op een kluitje maar een beetje verspreid is het aangenaam toeven in het Asingapark. Zeker omdat het altijd mooi weer is tijdens onze concerten!

Download het programma in .pdf

Een beetje klamme en hete zondagmiddag in het Asingapark. Er zijn zo’n man of 60 afgekomen op het concert van Bernard Winsemius op de Hemony Beiaard van Middelstum. Iedereen zat, op gepaste corona-afstand, verspreid door het park. Een van die luisteraars was Henk Veldman, onze vaste beiaardier. Hij schreef onderstaand stukje.

Zondagmiddag jl.  concerteerde de bekende Amsterdamse organist en beiaardier Bernard Winsemius op het Hemonycarillon te Middelstum. Winsemius geldt als een echte barokspecialist en had zijn programma daar goed op afgestemd.
Rond Bach opgebouwd, met daar omheen vroegere muziek van Purcell en Van Eijck en latere van Mendelssohn en Piazzolla. Tot slot een heerlijke wals van de saloncomponist Siegfried Translateur.
Dat is binnen de grenzen van de klassieke tonale muziek zo’n beetje het maximum haalbare op een beiaard in middentoonstemming.
Om met de laatste componist te beginnen: wie de achtergrond kent van de componist –  Translateur was halfjoods en is in 1944 door de SS vermoord – luistert niet met andere oren, maar beziet het later wel met andere ogen. Je hoort volstrekt ongecompliceerde muziek, met van die heerlijke rubato momenten in de aanloop naar steeds weer een nieuwe wals toe, en je weet dat de componist in een concentratiekamp is overleden…
Het is niet te begrijpen. Muziek gaat over metrum en tijd. Hoe zet je een muzikale lijn mooi in de tijd neer. Winsemius beheerst die kunst als geen ander, altijd is er die stuwing en die beheersing van het metrum, in een mooi dynamisch spel waarbij de melodie net iets meer accent behoort te krijgen dan de overige tonen. Wie dat spel goed doseert, maakt muziek. De ruim 60 luisteraars genoten er volop van.
Dan hoor je de Sarabande uit de Luitsuite van Bach en het doet je qua harmonische beweging denken aan het slotkoor uit de Mattheuspassion. Of je hoort een prachtige koraalzetting van Böhm over “O Herzeleid”, waarbij de dramatiek mooi barok is vormgegeven.
Of van die heerlijke luchtige muziek van Jonkheer Jacob van Eyck. Iedereen genoot van de ongedwongen sfeer en van de vrijheid.
En dan blijft het drama van de joodse componist die niets liever wilde dan ongedwongen dansmuziek schrijven, bij de scribent hangen. “Nur wer die Sehnsucht kennt…” De klokken hebben de oorlog overleefd en iedere keer genieten we daar weer van. Het concertseizoen 2020, georganiseerd door de Commissie Hemonybeiaard Middelstum, werd op een zeer hoog muzikaal niveau afgesloten. In het jaar dat we ook “75 jaar na Auschwitz” hebben herdacht. Soms komen de lijnen samen en ik weet niet anders dan het maar zo te benoemen: dat we dankbaar mogen zijn voor de vrijheid muziek te kunnen maken en ervan te kunnen genieten. Sommigen hebben er hun leven voor moeten geven. 

Afgelopen zaterdagavond werden de ruim veertig luisteraars in het Asingapark te Middelstum getrakteerd op een prachtig beiaardconcert door Boudewijn Zwart. Het was voor het eerst dat hij in Middelstum concerteerde. Een oom van hem, Piet Zwart, is er jarenlang organist en beiaardier geweest, maar dat was nog in de periode dat het Hemonyspel weinig landelijke bekendheid genoot. De Commissie Hemonybeiaard Middelstum was verheugd een van Nederlands allerbeste spelers te begroeten en het is dan ook een onvergetelijke avond geworden. Een mooi avondzonnetje, weinig wind, nagenoeg geen verkeer, op een verdwaald vliegtuig na, vogels die – zo leek het wel – ook even ademloos luisterden en hun gekwetter staakten; alles zat mee. Vanaf het eerste akkoord werd direct duidelijk dat het een uurtje genieten zou worden. Het geheim van het betoverende spel van Boudewijn is de perfecte beheersing van het instrument. Hij kan het laten zingen, hij kan er vuurwerk van maken en steeds is elke klok, elke toets raak. Werkelijk een genot om zulke langgerekte tremolo’s te horen als in de Spaanse dans van Tárrega. Bachs overbekende ‘Wohl mir, dass ich Jesum habe’ werd mooi gedragen gespeeld, je moest je gewoon inhouden om niet mee te gaan zingen. Het was het eerste concert waarbij we weer in het park konden zitten, waarbij Harm en Anneke Bos als vanouds de koffie schonken en dat we middels de videoverbinding konden kijken hoe deze kunstenaar met vingers, vuisten, vlakke handen en voeten van elke noot muziek wist te maken. Nooit hoorde ik zo’n mooie diepte in de klank. Nooit werden de dynamische mogelijkheden zo mooi uitgebuit als afgelopen zaterdagavond. Fluisterzacht klonk het slot van het geestelijke lied “Ik zal er zijn” en ook bij de improvisatie over ‘Wat de toekomst brenge moge’ werd een mooi harmonisch palet neergelegd, waaruit als vanzelfsprekend de prachtige melodie naar voren kwam. Een goed doordachte timing bij Mozart en een mooie uitgebalanceerde interpretatie van ‘Für Elise’ van Beethoven. Kortom: een concert om van te smullen, van te leren en eentje om in dankbare herinnering diep van binnen te bewaren, daar waar het hart telkens zo geniet van ons mooie Hemonycarillon.

Zondag 14 juni van16.00 tot 17.00 uur is er weer een bijna normaal carillonconcert. Er is ruimte genoeg rond de toren. We zetten stoelen ruim verspreid in het park want de anderhalve-meter-regel blijft gewoon gelden. Deze keer geen gratis koffie en thee.

Tommy van Doorn is dit jaar ons aanstormend talent. Hij is vorige week afgestudeerd aan de beiaardschool in Amersfoort. Na het concert in Middelstum zou hij het Wereld Beiaard congres in de Verenigde Staten bezoeken en was hij gevraagd een aantal beiaard concerten in Amerika te geven, vanwege corona is deze belangrijke uitnodiging geannuleerd.

Programma Tommy van Doorn zondag 14 juni 16.00 tot 17.00 uur

1. Jacob van Eyck (1590-1657) – De zoete Zoomertyden (uit: Der Fluyten Lust-Hof)
2. Antonio Vivaldi (1678-1741) – Sonate voor cello in e-klein (RV40)
                – Largo
                – Allegro
                – Largo
                – Allegro
3. Domenico Scarlatti (1685-1757) – Adagio e cantabile (Sonate in A-groot, K208)
4. Georg Philipp Telemann (1681-1767) – Sonate voor blokfluit in a-klein (TWV 41:a4)
                – Andante
                – Allegro
                – Andante
                – Presto
5. Domenico Scarlatti – Andante (Sonate in d-klein, K213)
6. François Couperin (1668-1733) – Quatrième Concert Royal
                – Prélude
                – Allemande
                – Courante Françoise
                – Courante à l’italiéne
                – Sarabande
                – Rigaudon
                – Forlane
Bewerkingen: Tommy van Doorn.

Tommy van Doorn (1990) is beiaardier en organist van de Sint-Petrusbasiliek in Boxtel en beiaardier van Geldrop en Schijndel.
Hij begon op zevenjarige leeftijd met pianolessen. Na het behalen van zijn gymnasiumdiploma studeerde hij hoofdvak orgel en bijvak piano aan het Fontys Conservatorium in Tilburg, waarvoor hij in 2014 cum laude afstudeerde. Tevens verdiepte hij zich in het bespelen van het Franse drukwindharmonium. Aan de HKU Nederlandse Beiaardschool te Amersfoort volgt hij de masterstudie beiaard bij Frans Haagen. Daarnaast volgt hij aan de Universiteit Utrecht de masterstudie musicologie.
In 2018 behaalde hij de tweede prijs op het internationale beiaardconcours NKV 100 in Zwolle en Kampen. Op orgel begeleidde hij onder meer uitvoeringen van de Requiems van Fauré en Duruflé. Naast werkzaamheden als uitvoerend musicus werkt hij als orgeldocent bij Kunstkwartier Helmond en heeft hij een kleine privélespraktijk. Hij is artistiek adviseur van de Stichting Smitsorgel Heilige Servatiuskerk in Schijndel, de Stichting Kerkconcerten Boxtel en de Brabantse Orgelfederatie.

Zie ook www.tommyvandoorn.com