Het Eijsboutsmysterie

Of hoe een uurwerk alle natuurkundige wetten aan zijn laars lapt.

Wat is er nou toch aan de hand met ons Eijsboutsuurwerk? Vorig jaar heel veel tijd besteed aan het vinden van een reden waarom het niet blijft lopen. Hij doet het een half uur of soms nog korter en dan lijkt het wel of er iets blokkeert. We hebben besloten om het weer terug te halen naar de warme werkplaats. Hier gaan we het weer opstellen en verder zoeken.

Hangend aan de takel boven het luik. Eerst snel een foto gemaakt.
In de takel op weg naar beneden. Twaalf meter lager.
Weer terug in de werkplaats.

Eijsbouts uurwerk

Hoewel de toren nog steeds vol staat met steigers zijn we toch verder gegaan met onze maandagse klusochtend. Jan heeft een schakelkastje gemaakt om de elektromotor te bedienen. Dit is nu aangesloten en nu moeten we de zaak nog afstellen. Daar moeten we een keer wat langer de tijd voor nemen. Iedere keer als het uurwerk slaat wordt het gewicht omhoog getrokken. Het is de bedoeling dat het gewicht nooit de bovenkant van de kast raakt maar ook niet op de vloer komt.

De motor draait op krachtstroom maar het schakelen gaat op 24 volt.
Het aansluiten vand 24 volt trafo en het motorrelais

Het gewicht is klaar

Na het gieten van het lood moest het gewicht nog wel afgewerkt worden. De bovenrand weggeslepen en toen de bovenkant van het gewicht gevuld met verdikte epoxy. Nog even zwart gespoten en klaar. Uiteindelijk gewicht is 90 kg.

Het gewicht hangt rechts achter het uurwerk in de kast. Nadere uitleg over de werking van het uurwerk volgt nog. Klik op de tag “Uurwerk Eijsbouts 1950

Gewicht voor het Eijboutsuurwerk

We zijn weer aan het werk. Iedere maandagochtend doen we met zijn drieën klussen voor het carillon en wat daarbij hoort. Een paar jaar geleden hebben we het Eijsboutsuurwerk opgeknapt en in een kast naast de speeltrommel geplaatst. We hebben lood ingezameld voor het gewicht. Een stuk stalen buis voorzien van een stalen bodem en een stevige stalen oog. Nu alleen dit nog vullen met vloeibaar lood. Onder de foto’s staat een filmpje.

De smeltbak staat op een frame. Het gewicht is gedeeltelijk ingegraven.
Het lood begint al te smelten
Het uitgieten. Alle verontreinigingen blijven op het lood drijven.
De buis is gevuld. Het lege stuk vullen we nog op om het at te werken.

Met dank aan de Fa. Boelema voor de stalen buis en alle mensen die oud lood hebben gegeven.

Alle berichten over het Eijsboutsuurwerk zijn hier te zien