Voor de eerste keer in haar geschiedenis is het Hemonycarillon uit 1662 een muzikale strijd aangegaan met moderne elektronica. Beiaardier Henk Veldman speelde op zijn eigen instrument en met een handvol speeltjes (zoals een keyboard, een synthesizer en een drumcomputer) nummers van ELP (Emerson, Lake & Palmer), de hardrockband Van Halen en veelal eigen improvisaties. Met dank aan Peter Zuidhof (Disco-N-Action), want alleen door zijn muziekinstallatie kon dit tot een goed eind worden gebracht. De afstand in meters moet ook in tijd worden overbrugd omdat geluid door de lucht nu eenmaal een veel lagere snelheid heeft dan het signaal door de kabels. De huidige techniek maakt het mogelijk om het geluid een fractie later uit de boxen te laten komen, zodat het spatgelijk is met de klanken van de beiaard. Deze balans was dan ook perfect. Als je denkt aan versterkte muziek denk je al snel aan veel geluid. De Commissie Hemonybeiaard Middelstum had er bewust voor gekozen de balans zo in te regelen dat de klokken vanzelfsprekend de boventoon voeren. Beiaardier Veldman was zich dat niet steeds bewust en was veel tijd bezig de mooiste klanken uit de apparaten te toveren, maar er had wel iets meer carillongeluid in gemogen. Ook de lange stiltes tussen de onderdelen, nodig om de apparatuur weer op een nieuw geluid in te stellen, waren net iets te lang. Veldman gaf al aan dat dat probleem in de toekomst is verholpen met de aanschaf van een synthesizer waarbij de geluiden vooraf geprogrammeerd en opgeslagen kunnen worden. Het smaakt dus naar meer! Hoewel een synthesizers de meest gekke geluiden kan produceren, is het geluid toch monotoon in vergelijking met de levendige klank van de beiaard. De beiaard is aanslaggevoelig en een synth niet. Ook de balans tussen die twee kan nog wel verbeterd worden. Leuk was te vernemen dat de merels en de reigers volop meededen en zelfs geïnspireerd leken om nog meer geluid te produceren. Al met al een geslaagd experiment en veel dank aan de Commissie Hemonybeiaard Middelstum die met steun van Stichting Stem (Koor en Rinkel) en het SNS-Fonds Middelstum de benodigde financiën bijeen wist te brengen. Een kleine schare liefhebbers heeft er van genoten, het programma was misschien iets te gewaagd voor de vaste vrienden van het Hemonycarillon, maar de beiaardier was blij en dankbaar dat hem de mogelijkheid is gegeven ook aan nieuwe experimenten te kunnen werken, want alleen op die manier blijft muziek een levende kunst waarin grenzen worden opgezocht en soms moeten worden doorbroken.