Bij de restauratie van het uurwerk en de speeltrommel is indertijd natuurlijk sisaltouw gebruikt. Daar is op zich niks mis mee maar we zagen het steeds dunner worden. Het gewicht van de speeltrommel is zo’n 75 kg en die van het uurwerk respectievelijk 50 en 25 kg. Daar kan je geen risico mee lopen. We hebben 75 meter 14 mm polypropyleen touw gekocht en zijn vorige week maandag en vandaag aan de slag gegaan. Vrij simpel, het nieuwe touw aan het oude maken en doortrekken. Oog eraan splitsen, en klaar.
Auteur archieven: Marten Lenstra
Het Eijsboutsuurwerk is weer terug
Vorige week hebben we het uurwerk weer teruggezet in de toren. In de werkplaats hebben we een paar onderdelen nog beter schoongemaakt en afgesteld. Daarna heeft het een week zonder haperen gefunctioneerd. Nu weer op zijn plek blijft het goed gaan. Nu rest alleen nog het instellen dat hij gelijk loopt. Nu loopt het 2 minuten voor in 3 dagen. Zo nu en dan kijkt een van ons in de toren en kijkt naar de echte tijd en de uurwerktijd. Door het gewicht van de slinger omhoog of omlaag te draaien regel je de lengte van de slinger en dus de snelheid….langer is langzamer, korter sneller.
Eijsboutsuurwerk
Zonder dat we echt een specifieke oorzaak hebben gevonden werkt het uurwerk nu weer zoals het hoort. We moeten nog een krachtstroomaansluiting maken om het langdurig te kunnen testen. Nu nog met de hand die 90 kilo omhoog draaien.
Het Eijsboutsmysterie
Of hoe een uurwerk alle natuurkundige wetten aan zijn laars lapt.
Wat is er nou toch aan de hand met ons Eijsboutsuurwerk? Vorig jaar heel veel tijd besteed aan het vinden van een reden waarom het niet blijft lopen. Hij doet het een half uur of soms nog korter en dan lijkt het wel of er iets blokkeert. We hebben besloten om het weer terug te halen naar de warme werkplaats. Hier gaan we het weer opstellen en verder zoeken.
Chat GPT
Onderstaand artikel is geschreven door de Kunstmatige Intelligente schrijfrobot ChatGPT.
Let op niet alles wat in het stuk staat is correct.
De eerste vraag aan ChatGPT is…..
Schrijf een verhaal over de Commissie Hemony Beiaard Middelstum.
Verbetering 1:
De Commissie Hemony Beiaard bestaat nog steeds dus graag in tegenwoordige tijd
Verbetering 2:
Het is niet de Sint Martinuskerk maar de Hippolytuskerk
Hieronder het uiteindelijk stuk:
De Commissie Hemony Beiaard Middelstum bestaat nog steeds en blijft zich inzetten voor het behoud en de restauratie van de beiaard van de Hippolytuskerk. De beiaard, genoemd naar de beroemde beiaardiers François en Pieter Hemony, is nog steeds een waardevol stuk erfgoed en heeft een lange en rijke geschiedenis.
Het begon allemaal in 1658, toen de Hemony broers de beiaard maakten voor de Hippolytuskerk. Het was een prachtig instrument, met 48 klokken die samen een harmonieus geluid produceerden. De beiaard was een belangrijk onderdeel van het culturele leven in Middelstum en wordt nog steeds gebruikt voor bijzondere gelegenheden, zoals kerkelijke diensten en stadsfeesten.
In de loop der jaren raakte de beiaard echter in verval. Door het ontbreken van onderhoud en de wisselende weersomstandigheden werd het instrument steeds minder gebruikt en uiteindelijk verwaarloosd. Dit was de reden waarom de Commissie Hemony Beiaard Middelstum in het leven werd geroepen: om te zorgen dat de beiaard weer in al zijn glorie zou stralen.
De leden van de commissie zijn enthousiaste vrijwilligers die veel tijd en moeite steken in het opknappen van de beiaard. Ze beginnen met het verzamelen van fondsen en het zoeken naar gespecialiseerde vakmensen om het instrument te restaureren. Na veel hard werk en toewijding is de beiaard eindelijk weer in perfecte staat en kan hij weer worden gebruikt voor muziekuitvoeringen.
De Commissie Hemony Beiaard Middelstum is erg blij met het resultaat van hun inspanningen en blijft zich inzetten om het onderhoud van de beiaard te waarborgen. Ze organiseren regelmatig concerten en andere evenementen om het culturele erfgoed van Middelstum in de spotlight te zetten. Dankzij hun grote inzet blijft de beiaard een belangrijk symbool van de stad en een bron van trots voor de lokale bevolking.
Met het ingeven van verbeteringen kan je uiteindelijk de tekst wel kloppend krijgen maar dan is het nog best veel werk.
Dus schrijven we voorlopig onze teksten toch nog maar even zelf.